Juan Manuel Fangio Arjantinli, 5 şampiyonluk, 24 GP zaferi Çarpık bacaklı maestro Göçmen bir İtalyan ailenin oğlu olan Fangio, 1991 yılında Arjantin'de dünyaya geldi. Otomobil, Fangio'nun hayatında 13 yaşında bir tamircide çırak olarak çalışmaya başladığından girdi.Otomobil sporları tarihindeki yeri her ne kadar Formula 1 ile anılsa da, kariyeri 1930'ların ortalarında Güney Amerika'da katıldığı uzun yol yarışlarıyla başladı. 1940 ve 1941 yılında Arjantin Ulusal Şampiyonluğu'nu kazandı. İlk Avrupa yarışına Peron'un desteği ile 1948'de katılan Fangio 1950 yılında Formula 1 Dünya şampiyonası henüz bebeklik dönemindeyken, 39 yaşındaydı (rakipleri neredeyse çocuğu olabilecek yaşlarlardaydılar). Dezavantaj gibi görünen bu durumu, yıllarca kazandığı tecrübeler ve otomobil bilgisiyle birlikte pistlere taşımayı başardı. Formula 1'in şampiyonu unvanını takım arkadaşı Farina'ya kaptıran Arjantinli efsane, beş şampiyonluğundan ilkine 1951'de uzandı. Monza'da düzenlenen şampiyona dışı bir yarışta boynunu kırınca, 1952 sezonunda pistlerden uzak kaldı. 1954 yılında yakaladığı şampiyonluk serisini dört yıl daha sürdürerek efsanevi beş şampiyonluk rekorunu, üstelik de son şampiyonluğunu, herkesin yarışmak için çok yaşlandığını söylemesine karşın 46 yaşında kazanarak kırdı. Ülkesinde futbola olan tutkusuyla kazandığı "çarpık bacaklı" lakabı, beraberinde F1'deki kariyerine de yansımıştı. Ne var ki, doğuştan gelen sürücülük yetenekleri ve bu yeteneklerini ilerleyen yaşına karşın ustaca kullanması ile F1 dünyasında "Maestro" diye hatırlanacaktı. Hem rakibi hem de takım arkadaşı Peter Collins, Fangio'nun 1956 yılında kazandığı şampiyonlukta sadece Formula 1'in değil, belki de spor tarihinin gelmiş geçmiş en büyük fedakarlıklarından birine adını yazdırdı. Sezonun son yarışında Peter Collins, yarışı kazandığı takdirde şampiyonluğa ulaşma imkanı bulunmasına karşın, direksiyon problemi ile yarış dışı kalan takım arkadaşı Fangio'ya otomobilini veriyordu ve kazanabileceği bir dünya şampiyonluğundan vazgeçiyordu. Fangio kariyerinin en önemli yarışlarından birini, 1957 Almanya Grand Prix'sinin düzenlediği Nürburring pistinde ortaya koydu. Son derece başarısız bir Meserati pit stopu sonrasında Mike Hawthorn ve Peter Collins'in yaklaşık bir dakika gerisine düşmüştü. Ama Maestro en hızlı tur zamanlarını paramparça ederek bu iki rakibini geride bıraktı. Başından geçen ilginç olaylardan biri 1958 yılında şampiyona dışı bir yarış için gittiği Küba'da Fidel Castro'nun adamları tarafından kaçırılması oldu. Daha sonra Fangio serbest bırakıldı, yapılan açıklama "Sadece Bautista rejiminin zulmüne dikkat çekmek istedik" şeklindeydi. Efsanevi kariyerini 6 Temmuz 1958'de Fransa Gran Prix'si ile sona erdirdi. Hayatının geri kalanında da bazı tanıtımlarda otomobil kullanma fırsatını kaçırmayan Arjantin'li pilot, 1955 İngiltere Grand Prix'sinden bir gün sonra hayata gözlerini yumdu. Formula 1'in sembollerinden biri olan Fangio'nun karizması kendi ağzından dökülen cümlelerde gizliydi: "En iyi olmak için her zaman çabalamalısınız fakat asla en iyi olduğunuza inanmamalısınız.
|